al 247 exemplaren verkocht van

De Paarse Panda  

helpt mensen bij 

hun laatste wens

Na een flinke waslijst 'things to do' kwamen we eind van de middag in het ziekenhuis voor een röntgenfoto en de uitslag. Die was net zo als alle andere keren, een lichte achteruitgang. Het gesprek met de longarts was wel emotioneler dan anders, omdat wij onze vakantieplannen voorlegden en nog twijfelden tussen mei en september. Hij was heel duidelijk; 'ga maar in mei'. Ik probeerde nog uit te leggen dat als we dan op vakantie gaan, dat waarschijnlijk de laatste keer is, en dat ik dan ook wil genieten van de zon op mijn huid. Ik hoef echt niet te bakken, maar wel weer eens zonder hoedje en lange mouwen buiten zijn en op een terrasje kunnen zitten. Dat betekent dus stoppen met Tarceva eind april. Nou, dat vond de longarts geen goed idee omdat ik dan het risico neem dat ik dan sneller aan mijn einde kom. Ook André was het er zichtbaar niet mee eens, want hij wil mij zo lang mogelijk bij zich houden, mét hoedje en lange mouwen! Ook al is het helemaal niet zeker dat Tarceva bij mij werkt, ik leg me er maar bij neer, want ik wil mijn allerliefste schat niet nog meer verdriet doen dan hij al heeft (3-3-2009)

Dit zijn Tigger en Obi, twee ex-katers van 12 en 13 jaar. Ze zijn hartstikke gezond en samen op zoek naar een liefdevol huis. Ze willen héél graag bij elkaar blijven en verhuizen naar een rustige omgeving, zonder kinderen en zonder honden. Zodra ze gewend zijn zijn ze heel aanhalig en lief. Soms kunnen ze een beetje schuw doen, maar ze hebben nog nooit lelijk gedaan naar mensen. Ze kunnen heel goed binnen zijn, maar vinden het ook lekker om af en toe eens naar buiten te kunnen (als het niet te koud is dan, want het zijn echt 2 tutten). Weet je iemand? Laat het me weten dan stuur ik het door

          Tigger                Obi            

hier kun je de tekst lezen

Vandaag kwam Ton een vroegere klasgenoot, herinneringen ophalen, mét foto's, en ook al kende ik hem eigenlijk niet meer (na 33 jaar), het was hartstikke gezellig! We hebben een band en een klik dus we zullen wel vaker afspreken denk ik. Daarna kwam Leone lunchen en ook dat was leuk en altijd voor herhaling vatbaar. Twee liefdevolle mensen op een dag, hoeveel geluk kun je hebben? En ik sta vandaag in de krant de Delftse Post, en óók op hun website (blad 2 en 3). Hiernaast zie je het artikel met daaronder de link naar de tekst. Vanmiddag word ik door DJ Jurgen geïnterviewd voor Radio Fresh FM en het wordt morgen, donderdagochtend kwart voor 9 uitgezonden. Vanavond gaan André en ik Jessica ophalen en dan naar de Comedy Explosion in Speakers voor een avondje lol (4-3-2009)

Ik heb een paar hele lieve mailtjes gekregen naar aanleiding van het krantenartikel en het interview op Radio Fresh FM. Als je wilt kun je hier het interview beluisteren. Er zijn nu 260 aanmeldingen voor De Paarse Panda dus die 500 gaat zeker lukken. Vandaag waren we in de tuin en het was heerlijk. Mijn dutje in ons tuinhuisje trouwens ook. Hans en Yvonne kwamen langs en later mee naar huis. Daar heb ik ze verwend met een heerlijke maaltijd (5-3-2009)

gaat De Paarse Panda ook promoten en verkopen!

André begon de dag met een uur fitness met na thuiskomst even een powerdrankje, en ging daarna gelijk door voor een rondje van 5 km hardlopen. Mijn dag begon met twee oliebollen met veel poedersuiker en een beker thee, ook met veel suiker. Zo houden we allebei ons lichaam in vorm. Daarna gingen we naar de tuin waar Nicolette even langskwam met Ingo. Vanavond gaan we uit eten (ja, dat was alweer een tijd geleden :) en we nemen Esther M. mee, want die is altijd gezellig. We hebben wel trek in een lekkere Indische maaltijd. Morgen is Kim jarig maar ik ga alleen want op dat moment wordt André gekortwiekt. Als ik hem met zijn nieuwe coup heb opgehaald rijden we door naar zijn zus Astrid in Zoetermeer, waar 'de meisjes' even gaan vilten, terwijl de mannen stoere dingen gaan doen. En we blijven daar eten! (7-3-2009)

Syl wil niet op de foto, Pippi heeft er schijt aan

Vanmorgen heeft Syl de buuv mijn rug ingesmeerd en mijn haar geborsteld. Na de koffie en het uitlaten van Pippi gingen we op pad en hebben we behoorlijk wat boodschappen ingeslagen. Veel te veel natuurlijk, maar ik grijp dan ook zelden mis als ik (onverwachts) visite krijg. Morgen gaan André en ik De Paarse Panda's ophalen bij de drukker. Dan begin ik ze alvast te signeren, want ik kan niet de 21e ter plekke leuke tekstjes verzinnen. Volgens mij wordt het best druk en hartstikke leuk als ik zo af en toe lees of hoor wie er zullen komen naar de signeersessie. Mijn volgende project ligt ook al op de plank; een kinderboekje wat ik al in 2002 had gemaakt. Ik ben nu zo lekker bezig; dat ga ik nu ook uitbrengen, maar dan in hele kleine oplage (9-3-2009)

Gisteren was ik met Cees naar Jeannet waar nog een andere Cees was. Onder het genot van Jeannet's overheerlijke MonChoutaart hebben we herinneringen opgehaald aan toen we nog collega's waren bij het Gak. 's Middags hebben André en ik de vitrines ingericht bij Dok Delft, Vesteplein 100. Er staan nu een aantal mozaïeken, een paar keramiekwerken en er hangt een schilderij. Ik mag daar tot 15 april exposeren. 's Avonds kwamen Esther M. en Marit eten waarna we samen met Astrid en Ineke een knip, plak, etiketten, porto en voorsigneer avondje hadden. We zijn ongeveer op de helft met de voorbereidingen van de signeersessie van De Paarse Panda! Ik was een strenge meesteres dus de schatjes hebben flink doorgewerkt! Vandaag gaan André en ik 50 boeken naar Heerhugowaard brengen voor YouBeDo.com die er al 25 van heeft betaald, dus dat schiet lekker op! Daar zien we Janine, want die beloofde heerlijke tompoucen en op de terugweg lunchen we bij Jeffrey in Alkmaar. Vanavond gaan we naar Theater De Veste, naar Micha Wertheim, dus ik zal even een dutje moeten doen voordat we gaan (12-3-2009)

uit nieuwsbrief LLiNK

Ik voel me de laatste week minder moe, volgens mij door de drukte rond mijn boek. Ik krijg juist energie als ik lekker bezig ben. Ook het weer speelt mee, minder kou is meer lucht voor mij. Alleen jammer dat de hooikoorts wel zorgt voor een druipneus de hele dag en prikogen, maar dat gelukkig nog niet de hele dag. We gaan straks naar de tuin waar 6 flinke laurierplanten klaarstaan (een kado van Hans en Yvonne: heel erg bedankt schoonoudertjes!) om ingegraven te worden op de grens met de buren. Dan hebben we in de zomer allemaal wat meer privacy en hoef ik niet steeds op te letten of ik mijn benen wel netjes bij elkaar heb als ik in mijn luie stoel lig. We gaan vanmiddag lunchen met Esther en Matthijs en vanavond eten wat mijn moeder ons gisteren heeft meegegeven. Gado gado en nasi goreng volgens mij. Dat wordt weer smullen de hele dag, en zo blijf ik op gewicht. Gisteren kwam Viktoria (uit Rusland) lunchen en heb ik haar de expositie in de bibliotheek laten zien. Zij heeft als eerste een gesigneerd exemplaar van de Paarse Panda meegekregen, want ze vliegt vandaag terug. Donderdag heeft Omroep LLiNK een nieuwsbrief verspreid waar De Paarse Panda in wordt genoemd en YouBeDo geeft er 25 kado voor de actie Juist Nu! (14-3-2009)

Mijn Ding zoekt onderdak

We waren vroeg op want de zon scheen en daar wilden we zo lang mogelijk van genieten. Om kwart over 10 waren we op de parkeerplaats van de tuin en even later zat ik lekker ingepakt in mijn rolstoeltje te genieten van de natuur om ons heen. André en ik vinden het hartstikke gezellig om zo samen een wandeling te maken en ook Pippi was lekker aan het rennen. André probeerde ook korte stukjes hard te lopen achter het stoeltje, dus misschien ga ik een keertje mee als hij maar een rondje hoeft te doen van 5 km. Daarna gingen we als een speer de tuin mooi maken en gelukkig kwamen Hans en Yvonne helpen dus nu is onze tuin helemaal klaar voor het voorjaar. Zaterdag de 21e is de signeersessie en daar verwacht ik zo'n 120 personen. Er komen ook veel vrienden en familieleden maar ook lotgenoten uit het hele land en speciaal voor hun maak ik een uurtje vrij voorafgaand aan de sessie. Ik trakteer mijn 'lotties' dan op thee of koffie, met taart uiteraard, want ze kennen me niet anders! Het zijn in korte tijd belangrijke personen voor mij geworden. Regelmatig wisselen we van gedachten over onze diagnoses, behandelingen, emoties en bijwerkingen. En dat schept een band, een hele bijzondere (15-3-2009)

Ik ben dringend op zoek naar een mooie ruimte waar Mijn Ding vrij kan staan, zonder dat er door vandalisme iets mee kan gebeuren. Weet je zo'n plek, geef het dan door want volgende week dinsdag moet het kunztwerk weg uit de Bieslandsekade. Jammer, want het stond daar lange tijd best goed (16-3-2009)

Ik heb weer een leuke dag gehad. Het begon met een heerlijk geroosterd-brood-met-kaas-ontbijt op bed. Daarna begon de aanleg van de traplift voor binnen terwijl ik met Esther M. op weg was voor een taart-eet-sessie in Het Rieten Dak, want Ineke is jarig dus zij trakteerde een hele meute vrouwen. Tja, en als je dan thuis komt, ga je lekker lunchen. 's Middags hebben André en ik een rondje binnenstad gedaan en zijn we bij twee boekhandels geweest. Bij boekhandel Huyser mogen we (op proef) 10 exemplaren van De Paarse Panda afleveren die ze zonder winst gaan verkopen en Boekhandel De Omslag gaat boekenleggers meegeven om mijn boek te promoten. Onderweg nog even een Odin-groentetasje opgehaald dus dat was een productief rondje stad. Het is iedere week weer een verrassing wat we eten en vandaag was dat krulandijvie stamppot met stukjes biologische kip. Mjammie!!! En die traplift is geweldig! (17-3-2009)

bloemen van Roselynn

Ik was vanmorgen al om 5 uur uit mijn bed want ik lag maar te denken aan pannenkoeken. Die heb ik niet gebakken want toen ik achter mijn laptop zat met 3 knäckebrötjes met kaas, was die trek weer over. Vandaag kreeg ik al een aantal verjaardagkaarten voor mijn verjaardag en ook een hele mooie bos paarse bloemen! Mijn traplift doet het goed maar ik gebruik hem alleen om mee naar boven te gaan. Naar beneden gaat vanzelf door de zwaartekracht! We hebben in de stad een broodje gegeten bij Cookers, waar ik de laatste tijd vaak kom. Daarna bij Intratuin aarde en een paar plantjes gekocht en toen naar huis. Vanavond eten we bij Gerrit en Carla en we zijn erg benieuwd of André zijn eten naar binnen krijgt. Hij is bij de tandarts geweest en is voor de eerste keer in zijn leven verdoofd. Zijn mond is aan een kant gevoelig dus dat wordt lachen want ik ga hem nu een glas limonade geven! (19-3-2009)

blij met mijn traplift

We hebben heerlijk gegeten gisteravond want Gerrit had een overheerlijke ovenschotel met pasta, zalm en spinazie gemaakt. En ook vandaag was zo'n leuke dag, maar ik hoor nét van mijn nichtje Kim dat ze 112 heeft gebeld en dat mijn vader per ambulance naar het ziekenhuis is vervoerd. Óf weer een tia óf 'gewoon gevallen'. Tja, ik was helemaal klaar voor de signeersessie morgen en had er vreselijk veel zin in. Ik ben helemaal niet nerveus, eerder opgetogen. Ik heb namelijk ook vandaag gehoord dat ik eind mei 6 dagen lang een weblog mag schrijven voor Telegraaf/Vrouw, dus ik was helemaal blij. Maar nu zit ik een beetje te denken aan mijn lieve oude papa die een tikje verward in het ziekenhuis ligt, en is mijn vrolijkheid behoorlijk getemperd (20-3-2009) Nagekomen bericht: we zijn naar het ziekenhuis gegaan waar mijn moeder ook was, met Jessica, Kim, Stanley en Wil. Ik ben met mijn vader meegegaan toen de CT-scan en thoraxfoto werden gemaakt. Hij was heel erg moe en onrustig. Ik heb hem steeds geaaid en geknuffeld tot hij in slaap viel. Mijn broer Barry was er ook bij toen de diagnose bekend werd gemaakt en dat was fijn voor mijn ouders. Mijn vader heeft een zware hersenbloeding, dat is geen goed nieuws, maar hij heeft ook de rest van de nacht rustig geslapen en is nu stabiel. Ik voel me een stuk geruster en ga met een opgelucht gevoel de komende dag door, de dag waarop mijn boek De Paarse Panda wordt gepubliceerd en door mij gesigneerd (21-3-2009)

mijn lotgenoten

De bijeenkomst met mijn lotgenoten was hartstikke leuk en liefdevol. Ook de signeersessie was een groot succes, mede door de professionele uitstraling (dankzij Linda van de bieb), de hulp van André, Jessica, Kim, Nicolette, Jeffrey en Stanley, door de sfeervolle akoestische muziek van Marcel en de enome hoeveelheid bloemen, planten, chocolade en kadootjes die ik heb gekregen. Ik was enorm trots op de minstens 160 mensen die speciaal voor mij, De Paarse Panda en/of de expositie zijn gekomen en ervoor in de rij wilden staan. Dat heeft mij ook lekker bezig gehouden, maar daarna wilde ik direct naar mijn vader in het ziekenhuis. Die lag nog steeds te slapen en dat is raar om te zien. Zoals hij daar ligt herken ik hem niet echt dus ik ga deze ochtend, samen met Jef stiekem even kijken hoe het met hem is. En niemand die me tegenhoudt want ik ben jarig vandaag en 50 geworden! (22-3-2009)

als je een grotere foto wilt geef me dan het nummer van de foto door dan stuur ik hem naar je toe

tóch 50 jaar geworden

Het gaat niet goed met mijn vader. Hij wil maar niet wakker worden en ook reageert hij steeds minder op prikkels. Mijn moeder beseft de ernst van de situatie nog niet helemaal. Vanmiddag om 4 uur worden we allemaal verwacht in het ziekenhuis, en vast niet voor een positief gesprek. Ik was van plan om vanmiddag alle boekjes in Delft te bezorgen, samen met Nina, maar ik heb er geen zin in, dat snappen jullie vast wel. Nee, dit is geen leuke dag. Nagekomen bericht: We waren er allemaal toen de dokter uitlegde dat de situatie best zorgwekkend is en dat hij niet meer de oude zal worden. Er is nog wel een kleine kans dat hij iets vooruit gaat en dat hij een beetje bijkomt, maar voorlopig zien we hem alleen maar (luidruchtig) slapen. Hij reageert wel op vragen, vooral als het over eten gaat, al gaat het dan via een sonde zo zijn maag in (23-3-2009)

Mijn Ding is verhuisd

Ik was al om half vijf wakker en doe dan wat ik altijd doe als ik niet kan slapen (staat in mijn boek). We hadden vandaag een druk programma en tussendoor hebben we een aantal boekjes bezorgd in Delft. De rest ga ik morgen met hulp van Nina de deur uit doen. Vandaag moest ook Mijn Ding worden opgehaald en ze zijn tijdelijk uit elkaar. De grote staat nu bij Astrid en Nedim in Zoetermeer en de kleine ligt nog in de auto maar krijgt een plekje in onze woonkamer. Het vervoer is altijd weer leuk, zeker voor degenen die níet in de auto zitten. 's Middags waren we op ziekenbezoek bij mijn vader. Kim was er al om 10 uur en om half vijf kon ze zich dan eindelijk, maar met moeite, losrukken van haar zo geliefde opa. Ze bracht mijn moeder naar huis, die langzaam aan merkt dat de situatie best ernstig is. Mijn vader lijkt iets minder wazig, maar dan ook maar een ietsepietsie. André heeft heerlijk voor ons gekookt en na het eten viel ik als een blok in slaap op de bank terwijl André beneden aan het stofzuigen was. Ik heb er niets van gemerkt, zelfs niet toen hij de trap deed (24-3-2009)

Vanmorgen hebben Nina en ik inderdaad aardig wat boeken verzonden, maar er liggen er nog zeker 20 die nog de deur uit moeten. Het was namelijk al gauw tijd voor de lunch in het Inloophuis Debora waar ik met Lydia had afgesproken. Daarna zouden mijn voeten worden gemasseerd maar die beurt heb ik aan Lydia overgedragen en dat was voor haar erg prettig. Ik heb een exemplaar van mijn boek De Paarse Panda gedoneerd aan het Inloophuis, én ze hebben er zelf een aangeschaft. Vervolgens ben ik naar mijn vader gegaan die er weer een mini-beetje beter aan toe lijkt te zijn, maar hij wil nog steeds niet bij kennis komen. Hij geeft hele korte antwoorden op vragen en snurkt dan direct door. Lichtpuntje van deze dag is wel dat Barry en ik weer met elkaar praten en dat ook aan pa hebben verteld en laten zien. En nu maar hopen dat dat bijdraagt aan zijn herstel (25-3-2009)

Ik had nog helemaal niet verteld dat we zo blij zijn dat Nina weer terug is na 5 weken stage lopen in een hondenasiel in Zuid Spanje. Hiernaast zie je haar met enkele gedumpte puppies. Ik heb besloten om ook een deel van De Paarse Panda (eenmalig) te doneren aan dat asiel. Zij hebben het echt hard nodig! Kijk maar op www.animalinneed.com, misschien kan dat je overtuigen om ook een donatie te doen. Daar zou ik heel erg blij van worden, en Nina en al die honden daar ook!

André en ik hebben vanmorgen lekker geruimd dus er is aardig wat te koop op de rommelmarkt a.s. zaterdag bij het Inloophuis in Delft. Een kleine tv, stereoset, maar ook kleurrijke hebbedingetjes, kleding, massageapparaat, baardtrimmer, spaarpotje (leeg), schoenen, nieuwe fotolijstjes en nog veel meer. Hun berging was al nokkievol, maar er kon nog wel wat bij van ons. Daarna heerlijk met mijn schoonouders geluncht bij Du Midi. We hadden enorme trek in die overheerlijke biologische hamburgers . En tjonge jonge, wat hebben we gesmuld. Ik van een halve hamburger, want Yvonne en ik deelden de buit, samen met een tosti kaas-tomaat. 's Middags weer naar mijn vader, maar ook al lijkt er een heel licht stijgende lijn in zijn reactievermogen, we zijn allemaal nog erg ongerust. Hij ziet er wel beter uit, zijn snor is geknipt,maar hij lijkt te beseffen dat hij van alles wil zeggen maar merkt dat het hem niet lukt. Dat moet verschrikkelijk frustrerend voor hem zijn (26-3-2009)

Mijn vader is vanmorgen rechtop in een rolstoel gezet voor ergonomische oefeningen, en hij leek wakker. Hij sprak enkele duidelijke woorden en gaf de juiste antwoorden, dus we zien wel enige vorm van verbetering. Er is met zijn toestemming zelfs een foto van hem gemaakt die Stanley naar ons toe stuurde per mms! Maar toen ik vanmiddag kwam was het weer snurkie, snurkie, en hard ook! Een hersenbloeding kost nu eenmaal heel veel energie van mijn vader en heel veel geduld van ons. Maar hij weet dat wij allemaal regelmatig komen en hij voelt onze liefde voor hem, dat weten we zeker! (27-3-2009)

André krijgt nóg meer soto   maar klaagt niet 

Vanmorgen kreeg ik zomaar via de post een kadootje van Caroline, een schrijfster, met wie ik ooit een cursus korte verhalen heb gedaan. Zij heeft mijn boek in een ruk uitgelezen en na een lief mailtje stuurde ze mij ook nog een flacon duindoornolie. Dat was een lieve en leuke verrassing! Daarna hebben André en ik een eindje gewandeld (ik in de rolstoel) en ook al was het fris, het was erg leuk. Terwijl Nina en ik De Paarse Panda boekjes gingen rondbrengen in Delft, ging André met zijn nieuwe gadget spelen (Garmin hardloophorloge: hij is zó blij!). Toen heb ik Nina gedropt en André opgehaald voor het bezoekuur, en daar waren ma, Jessica, Mandy en Jeffrey ook. Mijn vader is verhuisd en heeft nu een kamergenoot. Dat is eigenlijk zielig voor die meneer want mijn vader snurkt de hele dag en waarschijnlijk ook 's nachts. Van de verbetering die we gisteren zagen is weinig over. We zijn dan ook maar heel kort gebleven want we merkten dat hij wilde slapen. Mijn moeder had gisteren al soto ajam gemaakt met biologische kip en eieren zodat ook André en ik er konden eten. En het was heerlijk! Op de foto zie je André met zijn tweede kom (28-3-2009)

Vanmorgen gingen we op de koffie bij mijn schoonouders in Zoetermeer en hebben er gelijk ook geluncht en pas na een flinke portie fruit mochten we weer weg. We reden door naar de tuin voor een half uurtje maar, want het was al vrij snel weer bezoekuur. Mijn vader ligt weer op zijn oude kamer (Reinier de Graaf H-gebouw) k. 725 voor als je een kaartje wilt sturen (geen bezoek aub). Gelukkig ligt hij weer alleen want hij bleek inderdaad te luidruchtig voor zijn buurman. Morgen is er weer familieberaad met een arts en horen we wat er verder gaat gebeuren nu er maar nauwelijks verbetering lijkt. Toen wij aankwamen zat hij rechtop in bed met zijn ogen open, maar zijn ogen zijn zo glazig dat hij ons niet echt ziet. Jessica en ik hebben zijn armen en benen gemasseerd tot hij weer in slaap viel. Vanavond ben ik met Nicolette uit eten geweest (ik mocht gelukkig in het stoeltje) en daarna naar de Luna, waar ik nog even een boek heb verkocht. Ja, ik blijf PR doen voor De Paarse Panda want ik zit nog niet aan de 500 (29-3-209)

mijn ouders op onze trouwdag, een half jaar geleden

Vandaag heeft de neuroloog gezegd dat mijn vader wel een ietsepietsie vooruitgaat en dat beide benen (voeten) reageren op prikkels. Dat betekent inmiddels ook dat zij niets meer voor hem kunnen doen qua genezing, dus hij moet verder revalideren in Verpleeghuis De Bieslandhof. Daar komt a.s. maandag al een plek vrij. Dat is aan de ene kant schrikken, maar we gaan er vol vertrouwen vanuit dat dit hem vooruit gaat helpen. Als hij verplicht beweegt moet hij wel wakker worden. Ten minste, dat lijkt me heel logisch, maar of dat echt zo zal gaan? De tijd zal het leren. Hij is natuurlijk wél 81 en hij was al niet zo vlot ter been na die twee tia's drie jaar geleden (30-3-2009)

Vanmorgen zijn we eerst gaan kijken bij mijn vader. Hij was maar een klein beetje minder suf dan de afgelopen 11 dagen. Hij had vanmorgen wel de kracht om te hoesten en nooit eerder ben ik zo blij geweest met wat hij ophoestte, en dat ik het uit zijn mond kon halen, vlak voordat we weer vertrokken. Het was heerlijk tuinweer en we hebben gesnoeid en geruimd en gerommeld tot ik te moe was om op mijn benen te blijven staan. We gebruiken steeds vaker het rolstoeltje want die hebben we niet voor niets. Vanavond zijn we na het eten de stad in gegaan en hebben koffie gedronken (oké, mét appeltaart en slagroom) bij Kobus op de Beestenmarkt en dat was gewoon even ouderwets gezellig. Nu ben ik een reis aan het boeken, en we gaan naar een mooie villa in Spanje van 29 mei t/m 9 juni (31-3-2009)