Vervolgverhaal van Sandra van Hek

Dit is het vervolg van mijn leven met longkanker April 2009 terug naar Maart terug

even naar André kijken tijdens de signeersessie van De Paarse Panda	En weer is er een maand voorbij voordat je het door hebt. Een heel bewogen, heftige maand door de publicatie van mijn boek, mijn 50ste verjaardag (!), maar vooral de zware hersenbloeding van mijn vader de avond voorafgaand aan mijn ondanks alles, zeer geslaagde signeersessie. De enorme opkomst gaf mij vleugels en energie. Ook al krijg ik steeds minder fut om een stukje te lopen en moet ik eerder uitpuffen, daar tegenover staat dat ik vrijwel geen haarpijn meer heb. Mijn theorie is dat ik dat weer zal krijgen als er weer zo'n rare golf in mijn haar komt, maar ik ben de enige die dat gelooft. De tijd zal het leren. Vandaag lijkt een zonnige dag te worden dus ik ga naar de tuin waar ik word opgewacht door Jacqueline, die mij dan naar de tuin kan rollen, zodat we onderweg al kunnen kletsen. Eenmaal in de tuin wordt ze beloond met een lekkere lunch en daarna mag ze 70 bollen in de grond stoppen! Dat weet ze nog niet, haha! (1-4-2009)
Nicolette en ik aug 2008	Mijn emoties schieten alle kanten uit. Dan ben ik blij, dan emotioneel, dan geniet ik, dan huil ik. Vooral als ik bij mijn vader aan zijn bed zit en zie dat er geen verbetering is. Ik hoor hem kreunen en snurken en dat breekt mijn hart, als dat nog zou kunnen. Ik hoop dat hem een lange lijdensweg bespaard wordt. Als er een wonder gebeurt dan wordt hij wakker uit deze nachtmerrie en gaan we uit eten met zijn allen. Maar zoals het er nu naar uitziet krijgt hij niet eens sondevoeding omdat hij steeds het slangetje uit zijn neus trekt. Wat er dan weer ingewerkt wordt door de verpleging. Voorlopig is de situatie zo, dat eerst zijn maag leeg moet lopen voordat hij weer iets van sondevoeding krijgt. En dat is al 48 uur zo. Mijn hart huilt (2-4-2009)
	Ik heb een hele onrustige nacht gehad want ik wilde eigenlijk liever naar mijn vader. Nicolette heeft mij om kwart over negen het ziekenhuis in gerold. Pa kreunde en steunde nog toen ik in de gang uit mijn stoeltje stapte, maar zodra ik zijn arm en hand ging strelen werd hij rustig. Hij keek me aan en zei: 'hoe oud ben je San?' Ik wist niet wat ik hoorde en zei: '50 pa. Maar dat zie je toch niet?' Toen zei hij: 'nee, jij blijft jong'. En viel weer in slaap, eerst met glazige open ogen, maar die vielen langzaam weer dicht. Maar ik was er zó blij mee en toen hij even later weer zijn ogen opendeed heb ik zijn mond schoongemaakt en hem een beetje vocht van een doekje laten sabbelen. Dat vond hij lekker. Ik vroeg of hij pijn had, en zijn antwoord was 'nee'. Wij gaan dit weekend naar Antwerpen om André zijn verjaardag te vieren en ik ga nu dus een stuk geruster op pad (3-4-2009)
Anita, Riek en ik 15 aug 2008	Ik had gisterochtend ook de huisarts van mijn vader ingelicht, die vrijwel direct naar het ziekenhuis is gegaan om zich te laten informeren en zich in het dossier te verdiepen. Hij heeft mij later teruggebeld waarna ik de hele familie gerust kon stellen. Pa lijkt ook weer een beetje op te knappen en heeft soms een helder moment. Hij zei opeens: 'ik wil wakker worden' waar mijn moeder, Jessica en Kim bij waren. Dus ook zij hebben weer goede moed. In de middag heeft Anita mij eerst naar de tuin gerold, waar ook Ineke en Riek langskwamen dus het was al gauw reuze gezellig. Later hebben Anita en ik in de stad gegeten waarna zij me naar mijn vader heeft gerold. Ik wilde wel een beetje uit zijn buurt blijven want we hadden Indisch gegeten, en een knoflookwalm wilde ik hem niet aandoen. Maar ook toen had hij een helder momentje en vond het lekker om vocht in zijn mond te krijgen. Hij zei 'lekker' en 'genoeg'. Twee simpele woorden, die voor ons nu goud waard zijn. Voordat we naar Antwerpen vertrekken gaan André en ik nog even langs bij mijn lieve vadertje (4-4-2009)
	André is vandaag jarig en dat hebben we na terugkomst uit Antwerpen ook thuis nog een beetje gevierd met zijn familie. Antwerpen was geweldig en onze thuiskomst was een leuk vervolg! Wat wel jammer was dat Hans en Yvonne onze tuin hadden versierd met ballonnen terwijl wij thuis hadden afgesproken omdat wij vonden dat het te laat was voor de tuin, te koud en zo. Morgen maar even kijken hoe leuk ze dat hebben gedaan. Onze voordeur bleek versierd door Syl de buuv en buuvje, die aan de slinger leuke cadeautjes hadden opgehangen. We hebben de heerlijke taart gegeten die Nicolette op mijn verzoek had gemaakt en afgeleverd. André kreeg nog meer cadeautjes van zijn familie dus die straalde van al die leuke verrassingen! Alles bij elkaar was het een heel leuk weekend. Ook omdat we bericht kregen dat het met mijn vader weer de goede kant op gaat. Hij is vaker even wakker en praat dan een beetje. Morgenochtend ga ik met Jessica, want dan maken we de meeste kans op enig contact (5-4-2009)
In Antwerpen	Mijn vader was vanmorgen vroeg al in een stoel gezet door de verpleging en kreeg fysiotherapie waar wij bij stonden. Hij reageert op prikkels aan beide kanten. Niet overal evenveel, maar het ziet er best hoopgevend uit. Morgen gaat hij alsnog naar Verpleeghuis De Bieslandhof (2 Noord), waar we eigenlijk best blij mee zijn. Daar hebben ze vast meer tijd voor hem en kunnen wij vaker op bezoek. Voor mij is het dichterbij en ik heb tijd zat, dus ik zal er regelmatig naartoe gaan. Vanmorgen ben ik heerlijk gemasseerd bij Jnana en vanavond heb ik 6 kilometer gefietst terwijl André hardliep. Hij heeft er 7 kilometer van gemaakt maar ik moest afhaken want het was een iets te enthousiaste poging. Ik was ook vergeten dat mijn vingers gaan tintelen als ik een stuur vastheb, en dat ik sneller moe ben tegenwoordig. Tja, soms vergeet ik ook de traplift binnen te gebruiken, maar als ik hijgend bovenkom weet ik direct weer wat ik vergeten was (6-4-2009)

	Dit zijn Tigger en Obi, twee ex-katers van 12 en 13 jaar. Ze zijn hartstikke gezond en samen op zoek naar een liefdevol huis. Ze willen héél graag bij elkaar blijven en verhuizen naar een rustige omgeving, zonder kinderen en zonder honden. Zodra ze gewend zijn zijn ze heel aanhalig en lief. Soms kunnen ze een beetje schuw doen, maar ze hebben nog nooit lelijk gedaan naar mensen. Ze kunnen heel goed binnen zijn, maar vinden het ook lekker om af en toe eens naar buiten te kunnen (als het niet te koud is dan, want het zijn echt 2 tutten). Weet je iemand? Laat het me weten dan stuur ik het door! Tigger Obi

Te koop: 2 jaarpassen inclusief materiaalkaart van het Skidome Rucphen, Brabant (waarde bijna 1500 euro) Nu voor 550 euro! De passen zijn geldig van april 2009 tot en met maart 2010. Een deel van de opbrengst komt ten goede aan De Paarse Panda Info bij Claudia	Gisteren is mijn vader verhuisd naar De Bieslandhof. Hij zou tussen 10 en 12 worden vervoerd dus Stanley en mijn moeder stonden op tijd klaar, toen er werd gebeld dat hij al onderweg was, met spullen en al! Beetje jammer maar hij is daar liefdevol ontvangen. Volgens ons is hij in goede handen ook al sliep hij toen André en ik er 's middags waren. Vanmorgenvroeg heb ik een stapel pannenkoeken gebakken. Straks ga ik een hele berg paaseieren kopen en brengen bij de verpleging van het ziekenhuis, als dank voor de (goede) zorgen. Daarna haal ik Yolande op en gaan we lunchen bij Tineke, samen met Ineke. 's Middags wil ik weer naar mijn vader maar het is voor mij nogal een stuk lopen naar zijn kamer, dus ik ga iemand zoeken die mij wil rollen. Vanavond komen Astrid en Nedim eten voordat we met zijn vieren naar de Comedy Explosion gaan. Dat wordt een drukke dag. Misschien dat ik nog ergens een dutje kan inplannen (8-4-2009)
	Mijn vader krijgt alleen maar sondevoeding, al 3 weken lang. Iedere dag ligt zijn neussonde eruit (doet hij waarschijnlijk zelf), wat betekent dat die er opnieuw ingebracht moet worden. En dat is geen leuke behandeling, iedere dag weer zo'n slang die via zijn neus naar zijn maag wordt geduwd. En het lukt ook niet altijd even goed. Maar zonder voeding kan hij niet, niemand trouwens. We zitten dan eigenlijk nog steeds te hopen op een wonder. Komt hij uit zijn slaap of blijft hij zo? En wat is dan de kwaliteit van zijn leven? Vanmorgen hadden Jef en ik een gesprek met de verpleegarts en de hoofdverpleegkundige en daar werden we best een beetje droevig van. Daarna hebben Jef, André en ik de vitrines van DOK leeggehaald en is mijn expositie iets eerder beëindigd dan gepland. Het was heerlijk weer dus waren we de rest van de dag in de tuin. Fabienne en Jef kwamen later ook. Cees kwam weer mäerl brengen en water uit zijn vijver om onze vijver weer op te frissen. 's Middags werd mijn nieuwe rolstoeltje bezorgd, en deze past wél in de achterbak, met wielen en al. Hij zit iets minder comfortabel, maar ik ben er erg blij mee. Na een kort maar heerlijk toertochtje in de BMW cabrio van Fa gingen zij en Jef op bezoek bij pa en wij weer terug naar de tuin. Vanavond hebben André en ik de gevarieerde Indische gerechten opgegeten die over waren van mijn meiden-eet-avondje gisteren bij Miriam (foto volgt) dus dat was weer smullen (10-4-2009)
	Het gaat heel slecht met mijn vader, dus ook met mij en de rest van de familie. André staat nu te koken en ik wacht in mijn bed op wat me wordt voorgeschoteld. Mijn vader heeft al ruim drie weken niets gegeten (ja, sondevoeding...) en eten, dat was nou net zijn lust en zijn leven, naast zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen dan. Hem daar zo machteloos te zien liggen en lijden doet vreselijk pijn (11-4-2009)
André is lekker buiten	Mijn vader lag er vanmorgen nog vrijwel hetzelfde bij. André en ik waren illegaal op bezoek, want om 9 uur al binnen, maar werden voor deze keer getolereerd. Mijn vader krijgt nu meer medicatie, waaronder haldol om de hallucinaties en angsten te verminderen. Jessica was er om 10 uur en Hummie en mijn moeder vanmiddag, maar ook bij hun gaf hij geen kik. We hebben gebruncht bij Astrid en Nedim en dat was heel leuk en lekker en een goede afleiding. André heeft daar lekker buiten gespeeld en ik heb een uur op hun bank liggen slapen. We zijn daarna nog een uurtje naar de tuin geweest en een uurtje naar De Vang in Nootdorp en daar op het terras gezeten. Vanavond gaan we weer naar mijn vader want volgens de agenda gaat er niemand anders, en dat zou ik heel erg vinden, ook al merkt hij het niet. En is er wél iemand, dan gaan we weer, want het is emotioneel best wel zwaar om hem zo te zien (12-4-2009)
	Vanmorgen vroeg zijn we allemaal opgepiept omdat mijn vader sterk achteruit gaat. Om 9 uur was de hele familie vrijwel compleet, en Jeffrey was met Fabienne onderweg vanuit Alkmaar. De dokter en hoofd verpleegster hebben ons, maar vooral Ma kunnen overtuigen dat het zo niet verder kan. Hij krijgt alleen nog morfine en dormicum via een 24 uurs-pompje en ik zit nu naast hem te waken tot 19.30 uur. Dan word ik afgelost door Kim en zij later door Stan. Om 24.00 uur komen Jessica en Jeffrey die tot 7 uur blijven, en dan komen André en ik weer. Mijn vader voelt koud en klam en ademt zwaar. Hij krijgt nog wel zuurstof om het ademen makkelijker te maken. Hij slaapt met open ogen en af en toe lijkt hij wakker, maar dat is niet zo. Hij is rustiger dan gisteren en we hebben het allemaal moeilijk, maar er zo wel vrede mee (13-4-2009)
	Vannacht om 3.15 uur is mijn vader, omringd door vrijwel al zijn geliefde gezinsleden overleden. Het was bijzonder om mee te maken. Hij was naar een mooie grote ruimte gebracht waar wij een voor een binnendruppelden om afscheid te nemen. Natuurlijk was er verdriet en natuurlijk is er gehuild. Maar toen mijn moeder kwam en zij tegen hem begon te praten en hem steeds knuffelde duurde het niet lang meer en overleed hij. Voor ons was dit een mooi afscheid. Ook al huilen wij door, voor mijn vader is het lijden over. En er heeft hierdoor een soort hereniging plaatsgevonden met Barry en Ingrid, wat voor iedereen, en zeker voor mijn moeder nu erg fijn is. Ik had nét twee inslapertjes genomen toen we werden opgeroepen, dus het viel nog niet mee om wakker te blijven. Toen we om kwart voor 5 thuiskwamen heb ik er nog even op kunnen slapen, maar dat kan ook gewoon door vermoeidheid zijn geweest (14-4-2009)
taart voor Yvonne	Vandaag is Yvonne, mijn schoonmoeder jarig dus gaan we daar vanavond eten. Ik heb een mooie en uiteraard lekkere taart voor haar besteld bij Nicolette. Ik was vanmorgen even bij een beneden buurvrouw op de thee en daarna naar de tuin. Ineke heeft me erheen gerold en Esther M. rolde me de hobbelige weg terug. Charley heeft Pippi uitgelaten en vanavond mag ze bij Marian op de bank (bij ons niet maar bij haar mag ze alles...). De familiebijeenkomsten over de afwikkeling van pa's uitvaart laat ik aan mij voorbijgaan. Ik merk dat ik heel moe ben van de afgelopen weken dus ik luister eens naar mezelf. Best raar hoor, want dat doe ik niet zo gauw (15-4-2009)
taart voor de verzorgers in De Bieslandhof	Gisteravond hebben André en ik 's avonds laat, namens de hele familie, een grote taart gebracht bij de verzorgers van De Bieslandhof. Hij is daar maar een week geweest maar erg goed en liefdevol verzorgd, dus die taart hebben ze dik verdiend ook al is mijn vader daar overleden. De afscheidsbijeenkomst van mijn pa is a.s. maandagochtend om 11 uur in Crematorium Hofwijk, Delftweg 230 in Rotterdam, dit is voor iedereen toegankelijk. Er is ook een mogelijkheid tot afscheid nemen en condoleren op zondagmiddag van 14.00 uur tot 14.45 uur bij De Laatste Eer in Delft. Daar zal ik niet bij zijn. Uiteraard zijn André en ik wel bij zijn crematie. Ik zal vanaf deze week wel meer aandacht besteden aan mijn moeder, omdat zij het het moeilijkst zal hebben van ons allemaal (16-4-2009)
hier een van de nummers die mijn vader mooi vond en hier die mijn moeder zo mooi vindt	Al mijn boers, zus, schoonzussen, en bijna al mijn nichtjes en neefjes zijn de afgelopen avonden naar De Laatste Eer geweest. Naar de plek waar mijn vader nu is. Ik ben de enige van zijn kinderen die er niet naartoe gaat, maar ik weet zeker dat hij dat begrijpt. Ook dat ik er morgen, tijdens de condoleance sessie niet bij zal zijn. Ik voel dat ik mezelf de rust moet gunnen die ik nodig heb zodat ik er maandag wél kan zijn. Ik sta nog heel vaak verbaasd over mijn eigen veerkracht, maar als ik zo kijk naar mijn familieleden, dan snap ik dat wij dat hebben van mijn oma's en ouders. Die zijn ook altijd beresterk geweest, zowel lichamelijk als geestelijk (18-4-2009)
	Er zijn heel veel mensen naar de condoléance geweest van mijn vader. Dat was voor mijn familie heel waardevol. Vanmorgen was de afscheidsbijeenkomst voorafgaande aan de crematie van mijn vader. De prachtige woorden van zowel Stanley als Kim en ook het mooie gedicht van Ramon en Julia hebben wij allen als heel liefdevol en bijzonder ervaren. Er was veel familie (ook van ver!), en er kwamen heel veel oude bekenden naar Rotterdam. De zon scheen, en ook dat maakte het een perfecte dag voor zoiets droevigs als het afscheid van onze zo geliefde, rustige, liefdevolle vader. Ook de familiebijeenkomst daarna, in de tuin bij Stan en Wil was heel sfeervol te noemen, mede door de muzikale omlijsting van Marcel, die ook mijn signeersessie heeft vervolmaakt. Hij zong gepaste liedjes en speelde gitaar voor, tijdens en na de plechtigheid om het geheel muzikaal sfeer mee te geven, wat erg goed gelukt is. We hebben nu een droevige periode van verlies afgesloten, en beginnen direct daarna aan het vervolg, de verwerking ervan (20-4-2009)
weer okselfris	Gisteren heeft André gewoon gewerkt want onze Annie en Sanniedag was nu afgelopen maandag, voor het afscheid van mijn vader. Ik werd dus gisterochtend naar de tuin gerold door Martin, met zijn hond Ricco en Pippi in onze kielzog. Na de lunch kwam Jessica ook naar de tuin, maar helaas was alles nét op (sorry zus). Gelukkig heeft ze nog wél kunnen genieten van de zon en de prachtig bloeiende tuin. Daarna heeft zij mij teruggerold naar de auto. Gisteravond heb ik me lekker laten verwennen tijdens een aquawellness sessie terwijl Kim een lichaamsmassage kreeg en Marit een antistress behandeling. Daarna werden we op ijs getrakteerd en weer thuisgebracht door Marit. Vanmorgen heb ik me heerlijk laten masseren door Jeanet en kon ik 's middags samen met Nina naar de tuin om de vijver een beetje te ontdoen van algen. Pippi ging zoals altijd achter haar bal aan, maar deze keer zo de vijver in! Dus wij gingen eerder naar huis want Pippi stonk en moest in bad. Daarna hebben André en ik boodschappen gedaan en die naar mijn moeder gebracht waar we een half uur later allebei een flinke kom laksa te verwerken kregen. Ik had hem helemaal op, en zelfs nog een klein beetje meer, maar André heeft de rest van zijn portie mee naar huis genomen want hij plofte zowat. Mijn moeder was zichtbaar blij dat we zijn geweest en zwaaide ons uit tot we de hoek om waren (22-4-2009)
	Mede namens mijn moeder wil ik iedereen bedanken voor de vele kaarten, prachtige bloemstukken, telefoontjes, persoonlijke aandacht en steunbetuigingen voor, tijdens en na de condoléance en uitvaart van mijn vader. Het klinkt cliché maar het helpt ons allemaal echt om de pijn te verzachten. Het was goed om te weten dat er zoveel mensen mijn vader een warm hart toedragen. We missen hem maar het leven gaat door, hoe hard dat ook klinkt. Hij leeft in ons voort en hem vergeten dat doen we nooit! (23-4-2009)
ik hou van viooltjes	De afgelopen dagen was het redelijk goed tuinweer dus daar was ik grotendeels, met André, en het was er weer heerlijk! Ik heb tomatenzaadjes geplant en diverse soorten sla en nu ook rozemarijn, die kreeg ik van tuinbuurvrouw Marga. André heeft zijn druiven bewerkt en de oude narcissen gekortwiekt. Vrijdag was ik met Astrid en Melissa op pad. Zij hebben mij naar een pannenkoekrestaurantje in Kijkduin gerold (vanaf de parkeerplaats hè?) en daarna wilde ik naar een winkel voor 2 klapstoelen, dan kunnen we ook weer eens op de galerij zitten later in de middag. Ik heb wel twee avonden op bed gelegen (dichtst bij het toilet) omdat ik weer eens last had van krampen en diarree. Vandaag doen we rustig aan, we zitten tegenover elkaar achter onze laptop. Straks gaan we even langs mijn moeder en dan vraag ik haar of ze morgen ook wil komen naar de tuin, waar ik nog meer familieleden van haar kant voor heb uitgenodigd. Er zullen er niet veel komen want veel van hen zijn afgelopen maandag ook al in Delft geweest maar dan voor mijn vader's afscheid. Vanavond gaan André en ik uit eten met Walter en Louisa. We gaan naar het vegetarische restaurant De Hagedis en daar heb ik veel zin (26-4-2009)
	Ik ben nu al vier avonden 's avonds niet boven (de woonkamer en keuken) geweest, ook omdat ik erg moe was. Ik ben gisterochtend eerst naar mijn huisarts geweest voor ons regelmatige 'goede gesprek' en daarna met Jessica mee naar het ziekenhuis. Daarna hadden we een hele leuke middag met onze nichtjes Simone en Linda en hun kinderen. Ook Ineke kwam de sfeer verhogen en tussentijds Pippi uitlaten, met twee kinderen in haar kielzog. We hebben heerlijk geluncht in de serre want het weer was erg wisselvallig. Toen de kinderen het koud kregen zijn ze met Pippi gaan voetballen en zijn wij naar het tuinhuis verkast waar ik heb geprobeerd de houtkachel aan te steken, wat niet is gelukt. Dat moet ik ook aan André overlaten zoals hij altijd zegt. Eind van de middag ben ik bij Bruna in Nootdorp geweest waar ik 5 Paarse Panda's heb achtergelaten voor verkoop, maar ze werden direct betaald door de eigenaar! Wat een lief gebaar vond ik dat! De teller staat nu dan ook op 386. Vanmiddag komen André zijn tante Lucie en nichtje Marieke naar onze tuin en ook zij moeten iets warms aan want de zon blijft maar achter de wolken. Gelukkig is André er dan om vuur te maken en wordt het vast heel gezellig! (28-4-2009)
	Het was erg gezellig met Lucie en Marieke ook al zaten we in de kas door de regenbuien. We konden heerlijk bijkletsen en het klikte heel goed ook al kenden we elkaar eigenlijk niet. Wij vonden het zeker voor herhaling vatbaar! 's Avonds zijn André en ik naar de verjaardag van Esther M. geweest waar het ook al zo gezellig was. En de taart van Nicolette was bijzonder origineel (Es heeft in Eurodisney gewerkt) en ook deze smaak was weer erg lekker (29-4-2009)
	Vandaag was het Koninginnedag, maar wel een met een zwart randje door die malloot die als een achterlijke idioot op het toegestroomde feestvierende publiek inreed. Vijf doden en vier zwaargewonden en nog veel meer lichter gewonden. En de mensen (familieleden van de slachtoffers en de hele koninklijke familie) die er in shock naar keken, niet te vergeten. Wij waren in Delft, en daar was niets te merken van wat er was gebeurd. En het rare is, dan vergeet je het ook, en feest je gewoon vrolijk mee op de muziek die je hoort. Tot je weer thuiskomt (met volle buik Grieks eten, want we hadden nóg zo'n kortingsbon van Olympia...) en op de tv-beelden weer ziet hoe erg het is geweest. Vandaag was het echt 'even Apeldoorn bellen', alleen is het vandaag niet grappig (30-4-2009)