klaproos van Riek

Pippi houdt niet van knallen

Ik slaap de laatste tijd wel beter, al werd ik wel midden in de nacht wakker van een heel pijnlijke arm. Ik nam een pilletje en een slok water en sliep gelukkig weer verder. Ik heb het hartstikke druk gehad de laatste dagen. Gisteren waren we in de tuin, lekker aan de pannenkoeken en kwam Nicolette, net iets te laat, langs met Ingo die lekker heeft zitten tekenen. Ook Nina fietste op verzoek even naar ons warme tuinhuis, maar op de terugweg heeft André op haar fiets gezeten. Hij had zin in beweging denk ik en Nina zat lekker naast mij in de auto met Pippi op schoot. ´s Avonds ben ik vooral bezig met mijn boek en het bijhouden van de inschrijvingen. Dat gaat best hard, ik zit al op 21 bestellingen. De subtitel van het boek gaat nog veranderen maar ik weet nog niet wat het gaat worden. We gaan nu thuis aan de lunch (soep met pizzabrood en kerststol toe) daarna de stad in en naar de bioscoop (3-1-2009)

Het ging best goed met me, er zijn al 42 inschrijvingen voor mijn boek binnen, maar vandaag heb ik geen inspiratie om te schrijven. Ik kreeg net bericht dat het heel slecht gaat met mijn oom Paul, en dat hakt er toch aardig in. Ik kruip mijn bed in en ga slapen en als ik wakker word hoop ik dat ik het heb gedroomd. Ik kreeg vandaag nog drie teleurstellingen voor mijn kiezen die me hebben neergehaald. Het dutje heeft me niet opgevrolijkt en ook André kon me niet troosten, Wat kunnen mensen toch gemeen zijn (die trollen op het Vivaforum) of onnadenkend en schijnbaar ongeïnteresseerd. Meestal kan ik daar goed tegen maar niet tegen zoveel emotioneel geweld op een dag. Vandaag stond er ook een terugblik op de interviews in de Delft Op Zondag, en de mijne zat er ook bij maar waarom nou met precies de foto waarop ik er ziek uitzag? Hier dus een foto dat het wel meevalt (4-1-2009)

dit wil ik weer

Vanmiddag was het weer tijd voor een nieuwe röntgenfoto en direct daarna de uitslag bij de longarts, en het is weer dezelfde uitslag als alle andere keren. De kanker woekert voort en de longarts blijft met verbazing mijn status bekijken en mij daar tegenover als gezond uitziende patiënt bewonderen. De manier waarop ik er mee omga is misschien wel de manier om het het langste vol te houden, maar ik blijf ook braaf mijn pilletjes slikken. Afgelopen weekend lag er een kadobon in de bus voor een etentje bij Olympia ter waarde van 30 euro. Zomaar, want we zijn er geweest en hebben het gevraagd. Ze hadden de bonnen willekeurig in de stad verspreid. We hebben er heerlijk gegeten en dat heeft mijn dag ook weer goedgemaakt. En niet te vergeten alle lieve berichtjes die ik heb gekregen, want ook dat maakt me weer blij (6-1-2009 avond)

Gisteren is er iemand geweest van de gemeente om zelf te beoordelen of ik in aanmerking kon komen voor iets anders dan die buitentraplift. Dus zij gaat nu proberen of ik wél een binnentraplift kan krijgen zonder eigen bijdrage, en ja, dat is dus goed nieuws en slecht nieuws tegelijk. Daarna was het tijd voor een uitgebreide lunch hier thuis met twee lotgenoten qua longkanker, Joke en Cheryl en Esther M. qua kanker in het verleden met een ernstig vervelende nasleep. We hebben dan alle vier wel te maken met kanker maar dat betekent niet dat het dan niet gezellig kan zijn, dus we hebben ook gelachen, en met heel veel lekkers op tafel is het al gauw gezellig! Na een flinke dut en een heerlijke opgebakken avondmaaltijd uit de vriezer zijn we met een groep van zes naar Speakers geweest; de Comedy Explosion en ook dat was weer erg leuk. Ik ben weer blij en kan dus weer verder met mijn boek. Ik ben nu bij hoofdstuk elf en heb er al 55 verkocht. Vanavond komen er zeven vrouwen tapa's eten die ze deels zelf meenemen en ook daar heb ik erg veel zin in. Ik ben wel benieuwd wat André gaat doen: will he stay or will he go? (8-1-2009)

v.l.n.r. Miriam, Marit, Nicolette, ik, Leone, Chantal       de taart van Nicolette

In totaal hebben zo'n 15 personen plezier gehad van al die overheerlijke tapa's die hier werden binnengebracht, want de volgende dag hebben Ineke, Tineke en Jessica hier geluncht (en restjes meegenomen) en 's avonds hebben André en ik met Sandra B. de allerlaatste restjes naar binnen gewerkt. Dit was dus een hele succesvolle manier om een etentje te geven. De foto's van onze tapasorgie komen nog. Vandaag zijn we naar de tuin gegaan waar André de houtkachel lekker opstookte maar het werd  toch wel erg rokerig in ons huisje, waarschijnlijk door het drukkende koude weer. Morgen viert Jeffrey zijn verjaardag bij Jessica en als er genoeg animo is gaan we eenentwintigen, net als vroeger, en daar heb ik toch zin in! Maandag wordt de buitentraplift gemonteerd en de gemeente heeft al per brief laten weten dat wij (omdat we al zoveel hebben uitgegeven) geen bijdrage meer hoeven te leveren aan die binnentraplift. Toch nog goed nieuws dit weekend. O ja, en de teller voor De Paarse Panda staat al op 65 (10-1-2009)

Ik moest vanmorgen heel hard huilen toen ik in de keuken kwam en terloops naar buiten keek. Daar stond een gloednieuwe Paarse Panda met knalroze strik op de stoep en die was overduidelijk voor mij! André had gezegd dat hij naar de garage ging voor 2 nieuwe bandjes maar dat klopte duidelijk niet. Ik heb dus gehuild van alle emoties die door elkaar liepen want ik was geschrokken, blij, in de war, verdrietig, gelukkig maar vooral aangenaam verrast. Normaal kan André niet echt een geheim voor mij bewaren en hij heeft dan ook ruim twee weken op zijn lip moeten bijten als hij dacht dat ik iets vermoedde, maar ik had écht niets door. Zijn moeder Yvonne heeft de roze strik gemaakt van diverse soorten roze stof, daarbij geholpen door haar zus, die zorgde voor karton en natuurlijk door Hans. Wat een verrassing; ik ben er nóg stil van. Ik ga even slapen en vanavond taart eten bij Gerrit want hij is jarig (en ík krijg een kado, grappig is dat!) (15-1-2009)

Ik ben gisteren bij de uitgever geweest en ik denk dat ik er vol voor ga: ik wil 1000 boeken bestellen en ze ook verkopen dus ik kan wel wat hulp gebruiken. Als iedereen nu deze link www.depaarsepanda.nl doorgeeft aan familie, vrienden en bekenden dan komt het wel goed met mijn boek. Ik heb nog 6 hoofdstukken te gaan en heb nu 89 inschrijvingen, maar ik moet nog gaan promoten, en dat gaat makkelijker als het boek af is. Ik ga ervan uit dat André binnen twee weken de traplift makkelijk bedienbaar heeft gemaakt maar tot die tijd kan ik nog best zelf de trap op komen. Ik ben dan wel uitgeput, maar wel boven. In de tussentijd schrijf ik die laatste hoofdstukjes en kan er in februari gedrukt worden, zodat in maart het boek kant en klaar op de pallet ligt (17-1-2008)

Gisteren kwamen Leone en Chantal vilten en dat is goed gelukt. Terwijl ik de lunch klaarmaakte hebben zij Pippi uitgelaten. Ik heb nu nog maar een paar hele kleine plekjes over op mijn kleed, dus die is over twee weken klaar, hoewel ik dan de onderkant nog netjes wil afwerken. Mijn boek is geschreven en ik ben het nu aan het redigeren, vervolgens gaat André het lezen (en hij mag zinnen schrappen) en als laatste mag Jessica aan de slag voor de puntjes op de i. Vandaag gaan we wéér de tv terugbrengen naar BCC en ben benieuwd of hun service inderdaad zo is als zij beloven, want de laatste reparatie was niet goed gedaan en we hebben dat ding pas sinds december. Er zijn nu 114 inschrijvingen voor mijn boek dus ik krijg er steeds meer vertrouwen in dat het wel goed komt met de verkoop. Als iedereen het doorgeeft aan vrienden dan ga ik misschien nog zelf meemaken dat er 1000 exemplaren worden verkocht. Goh, zou dat kunnen? (22-1-1009)

Ik ben weer beter, nou ja, niet helemaal natuurlijk, maar ik voel me goed en de pijn is helemaal verdwenen. Ik eet ook weer aardige porties verdeeld over de dag en ik kwam vandaag bijna fluitend boven, want André rende voor me uit om de traplift te bedienen. We zijn naar de tuin geweest waar ik binnen bij de houtkachel zat terwijl André lekker aan het snoeien was en Pippi duidelijk snakte naar aandacht. Tineke kwam later langs met Ruby (Pippi blij!) en later konden we bij haar thuis verse biologische groentesoep met balletjes ophalen, en dat was weer erg lief en lekker! Gisteren hebben Syl de buuv en ik weer wat viltlapjes vastgezet op mijn kleed en Nina heeft voor Pippi gezorgd. Ik ben ook weer verder gegaan met het redigeren van mijn boek (teller staat op 124) dus dinsdag kan André het lezen (25-1-2009)

Vandaag is het Annie en Sanniedag en de laatste tijd betekent dat voor André helpen bij mijn douche- en aankleedritueel. Vooral het insmeren van mijn lijf (mijn rug!) en föhnen van mijn bosje stro kost me veel moeite, maar als we het samen doen is het ook nog leuk. Vanmiddag gaat André de sticker (gratis gekregen van Neontime!) op de bumper plakken en maak ik zo alvast een beetje reclame voor De Paarse Panda. André vindt dat ik er pas 1000 kan bestellen als ik er 150 heb verkocht en ik zit al op 132 dus ik maak me geen zorgen. Mijn oom Paul is vorige week donderdag overleden en morgenmiddag is de crematie. André kan niet mee want die heeft een seminar waar hij echt naartoe moet dus ik ga met Jessica, Kim en Mandy. Voor mij is dat waarschijnlijk ook de laatste keer dat ik de familie van mijn vaders' kant zal zien want zeg nou zelf, hoe vaak zie je je ooms, tantes, neven en nichten? Toch alleen op afspraak en bij uitvaarten hoe droevig dat ook is? (27-1-2009)

André is afgelopen dinsdag het dak op geweest van ons tuinhuis om een lek naar de houtkachel te repareren. Daar lag vorige week een laagje water in wat langs de pijp was gesijpeld, waarschijnlijk van smeltend ijs. Vrijdag zijn we naar de eerste verjaardag van Ziggy geweest en daarna doorgereden naar een hotel in Bergen. André heeft daarna lekker over het strand gerend met Pippi terwijl ik heerlijk in de zon zat achter glas. We hebben daarna Jef opgehaald en het nieuwe huis gezien van Fabienne en Daan en daar waren we een piepklein beetje jaloers op. Ze hebben uitzicht op Teletubbyland! Gisteravond heb ik een potje gekaart met Jef, Friedel en Henk, maar deze keer heb ik een paar euro verloren. Vandaag waren we in Schoorl en daarna met Jeffrey gevliegerd in Egmond. Ik werd op dat strand rondgereden met een 'strandjutter', dat is een rolstoel op grote luchtbanden. Op de terugweg naar huis konden we aanschuiven bij Hans en Yvonne waar we heerlijk hebben gegeten. Nu lig ik in bed mijn website bij te werken. Ik hoest sinds een paar dagen maar ik ga ervan uit dat het gewoon kriebelhoest is (31-1-2009)

reageren?                       naar februari